Notları hep gelecek planlarımın minik parçaları gibi alırım aslında, başlığa uyamadım sanki şimdi.
Betül 2 saat ders çalış, makale oku, arkadaşına vakit ayır, deneye git, dinlenme vakti yap... Bu minik notlar, uygulandıkça yanına tikler atılarak hayatımdan geçip giderler hep. Uygulanmadıkça da gelecek notlara aktarılıp bir miktar strese ve vicdan azabına sebep olurlar.
Niye geldin Betül?
Bahar geldi çünkü!^^
Birgenbirben neredeyse 2 yaşına girecek. Nisanı unutamam, yazmalıyım. Hem sabahtan beri aklımda dönüp duranlar var, buraya koyup onları, işime gücüme döneyim değil mi?
Bakalım neler varmış.
"If we knew what we are doing, it wouldnt be research" diye bir cümlecik gördüm labda bugün, tam da bu deneyi artık iyi öğrendim şükür, pratik oldu hızlı bitti derken. Ne yaptığımı bilmeye başlamışım, o zaman research olmuyor mu artık, başka şeyler öğrenmeye mi geçmeliyim hemen diye düşündüm sonra.
Sonra farkettim ki kocaman boşluklar.
Kafamın içinde bazı odaların kapısını kapatıp bir süre diğerlerini yatıştırdıktan sonra geri donmeyi planlamışım, onu farkettim. Evet tamam hmm ne istiyoruz bakalım diye gülümseyerek açmak istiyorum yakın bir zamanda o kapıları. Bana küsmemiş, bana kızmamış bir şeyler bulmayı ümit ediyorum hem. Benden ne istiyormuş, ne yaparsam beni mutlu etmeye karar verecekmiş yeniden, bunları düşünme fırsatı bulsun hem o içerdeki düşüncecikler yığını.
Allah hep khayrlısını versin.
Betülü de razı eylesin.
Kendime not demiştim.
6.sınıftaki Betüle not bu defa.
Teşekkür ederim.
Çok teşekkür ederim hem.
Biliyor musun senin genetik genetik diye ondan birşey beklemeden, kazanamayacağın yapamayacağın ihtimalinden kaçmadan korkmadan çocuk çocuk sevmişliğine çok şükrediyorum ben. Demiştim ya, bir amacı olmalı diye düşünüyorum hep o verilen sevginin hem.
Hem sen sanki daha bile güçlüymüşsün benden.
Geri gelip beni motive ettiğin için de teşekkürler hem.
Sevdiğim bir arkadaşım öğretmenlik yaptığı liseye bizim liseden birkaç kişiyi davet etti, gelip meslek dallarınızı, sınav tecrübelerinizi anlatır mısınız diye.
Sınavlarım taze bitmişti, atladım gittim ben de:)
İyi ki gitmişim.
Bir dolu şirin şeyler duydum, gördüm, tecrübe ettim.
Gerçekten gerçekten lisedeki halimi gördüm, bir sürü ayrı insana bölünmüş hallerim hem.
Genetik anlatmak benim bitmeyen hayalimmiş:)
İnsanlara anlatırken sanıyorlar ki onları ikna etmeye motive etmeye çalışıyorum.
Hiç de değil.
Kendimi günün sonunda kendi kendime bir şeyler anlatmışım meğer aslında, bunu farkederken buluyorum.
Okulum bitiyor diye üzülüyormuşum mesela aslında.
Genetik okumak istiyorum derkenki kadar net değil şu an planlarım çünkü. Karıştım biraz.
Daha flexible olması daha güzeldir belki, ama daha rahat değil içim orası da öyle.
Biraz korkuyorum, bilimle uğraşmayı, öğrenmeyi, yeni şeyler keşfedebilme hayallerimi ne kadar sevdiğimi her yeniden farkettiğimde.
Ya yapamazsam ya muvaffak olamazsam bir sonraki adımda diye.
Birşeyleri çok sevdiğimi farkettiğimde hep yaptığım şeydir, oturup ya elimden geleni yapamazsam muvaffak olamazsam da bu nimet elimden alınırsa diye korkarım. Yaptığımı sanmaktan, bir şeyleri "ben yaptım"lara dönüştürmekten korkuyorum hem. Allah korusun.
Ama dedim ya, iyi ki birbirinden tatlı lise öğrencileriyle muhabbet edip bir şeyler paylaşma imkanı bulmuşum, bana hem sevgimi hem motivasyon kaynaklarımdan birini hatırlattılar sağolsunlar.
Dua bile ısmarladım^^
Dua edecek yeni yeni şeylerim oldu hem.
Allah onlara da güzel bir şeylerin aşkını, hevesini versin, azim ve sebat nasip eylesin ve cümlemizi muvaffak kılsın khayrlı yollarda.
Birbirimizin muvaffakiyetleriyle sevinmek, vesile olmak nasip etsin.
Neyin khayr olduğunu bilememek değil mi hem zaten süprizli olan?:) Dua ettiren hani, acizliği hatırlatan?
Gönlümüzdekiler hakkımızda khayrlı olsun demek değil mi biraz muzip olan hem?:)
Ps: Papatya sen mutluluksun! Erguvanı da unutamam tabii, ama papatya başka. Okul yolumun iki yanı papatya olunca dayanamadım, konuyla ilgili değil biliyorum T.T
Selametle
Betül
