23 Mayıs 2015 Cumartesi

Ne Demistim?

Demistim ki Allahim bir gun de kafamda sunlar sunlar ve bunlar yapilcak diye kocaman yorucu yogun bir gun listesi olmadan sadece guzel sakin bir gune uyanayim demistim.

Finallerimdi, son finallerimdi, evlilik hazirligiydi, doktoram olmamisti ve hersey belirsizdi.
Bunu dedikten sonra da sevgili oda arkadasima, ama ama eminim bu gunlerin kosturmacasini ararim o zaman da, boyle garip bir insanim cunku demistim.

Allah cok merhametli, O`nun planlari cok guzel, anlayamasak da, idrak edemesek de biz.

Nisan`da labi biraktim, tasinma heyecani, Teksas`a gidiyoruz, New York`taki arkadaslarla son son programlar yapalim derken bir baktik Houston`a yerlesmisiz, Houston evimize alismisiz bile. Tasinali henuz iki hafta oldu, ve ben kendimi bir sabah uyanirken mizladigim bu duanin icinde buldum. Sabah uyaniyorum, biraz ev kizligi yaptiktan sonra ( bu kisim da annemin bir sabah uyanirkenki duasi olabilir, anne?!) kendimi evdeki favori mekanim azcik sallanan koltukta kitap okurken buluyorum. Sonra istedigim tedtalks lari izlemeler, bloglar ve yazilar okumalar, hayaller kurmalar, arkadaslarimla teknoloji nimetinin sukrunu eda etmeler ile mesgul aksami ederken buluyorum. Sakin, to do list`siz okulsuz ve hatta disari cikmacasiz bir hayatin icinde mutsuzluktan aglar dururum herhalde diye dusunurdum onceden.

Ama hep inandigim sey, bazen dualarimiz olaylari degistirmek icin olsa da, Allah bizim olaylara bakisimizi degistiriveriyor ve pat, bir de bakiyoruz onceden atip tuttugumuz sey bize huzur verir olmus. Elhamdulillah, doktora denilen zorlu yola hem de yalniz olmadan, ailecek baslamadan once bir durup dinlenme molasi verdi Allah bana. Biraz sakinlik, yavaslik ve hazirlanma molasi. Hayatta hersey bir sebep iledir hatirlatmasi biraz. Uyku depolanmazmis belki yogun yorgun gunler geceler icin ama, sukur depolayabilir miyim? Yogunluk ozlemi depolayabilir miyim? Dua depolayabilir miyim? Zihnen, bedenen ve manen hazirlanabilir miyim?

Insallah.

Evimiz okuluma cok yakin, ve Allah`in lutfu, okulun servisleri kapimin onunden gecmekte. Eve gidip gelirim hayalleri kuruyorum, gercekci de geliyor, zira pek cok doktora ogrencisinden duydum avantajlarini.

Amerikada doktora ogrencilerinden lisans ogrencisi beklentisi yok, aile olabildikleri, kocaman insanlar olduklari gercegi malum. Zaten bizim gibi lisanstan sonra pat diye doktoraya baslayanlar da birkac sene ara vermis, master yapmis ya da calismis ya da bizim bir mulakattaki ilginc abi gibi ''muzikle filan ugrasmis'' tiplere gore daha az. Genc mezun olarim belki Allah`in izniyle hmm?:) Muvaffak olalim, faydali olalim, Islama hizmet amacimizdan sapmayalim da, doktorayi tik diye 6 yilda bitirmek ilk amacimiz olmasin. Ama yani bitsin yine de, uzayip durup bizi de, Turkiye`de 'Betulun doktorasi bitince' seklinde bir zamani kavusmak icin bekledigimiz sevdiklerimizi de uzmesin:) Insallah.

New York`tan ayrilmadan once ordaki arkadaslarim esim ve taa Turkiyedeki ailem, arkadaslarimla bir olup sagolsunlar bana bir supriz yapmislar. Betul'un kitabina katkida bulunan herkese bir daha dualar burdan^^ New York`tan ayrilirken maksimum uzuleyim diye kitap yazmislar ya-.- Allah oncelikle sevgili Molly`den, sonra hepinizden razi olsun^^

Ayrilmak zor, yeni bir yerde birseylere baslamaksa heyecanli ve bol duali. Sevgili esimin pesinden New Yorka gelirken hissettigim seylerin uzerinden daha bir yil gecemeden kendimizi bir dolu valizle Houston ucaginda bulduk.:) Nasip. Simdi bunlari okuyup seni ben getirmisim gibi olmus diyecek biliyorum ama benim blogum, objektif olma sozum yok nihayetinde:)

Houston ile ilgili ilk izlenimimiz havaalanindan cikinca yuzumuze vuran buharli sicak havaydi :/ New York`a gore baya sicak tabi buralar. Haritada gecen gorunce anlayabildim ben ne kadar uzaga geldigimizi:P Cografyam hep kotuydu, OSS`de en cok yanlisim sosyaldeydi tamam:(

Ama klimayi cok sevmekteyiz su an. Zaten her yerde klima var ve zaten oyle arabasiz cok maceralik bir yer de degil. Ve zaten sogukta da soguktan sikayet eden nankor bir Betuldum, susayim:)

Houston yesillik, yani biz downtown dayiz ama yine de yesillik:) Bombos arazilerle dolu, sanki yeterince insan dolduramamislar gibi, yeterince bina yokmus gibi bir his uyandiriyor New York`tan sonra.

Araba kullanmak boyut degistirmis durumda, ilk geldigimizde evimize cok git gel yapmamiz gerekti, 7 seritli yollarda saga sinyal verirken goruyordum kendimizi gozumu kapattigimda. Hayir bir de sofor ben degilim, esim-.- Ne diyeyim Allah guc kuvvet versin kendisine, zira benim bir sure daha ufukta yok araba kullanma olayim eheh. Ama bir gun kullanicam insallah tamam evet kabul:)

Ne demistim? Zaman gecmiyor demistim bir de cogu zaman hayatimin icinde yoruldugum anlarda. Zaman hem de nasil geciyor, ben iki soyadli bir Betul olali hicri bir yil olmus bile mesela:) Cok sukur, hep cok sukur. Tabi iki soyadi olayina bu kadar takilsa miymisim bilemiyorum burda belge islemlerinde iki isim ve iki soyisim nereden cikti diye sorgulayan gorevlilerin karsisinda-.-


Dervislere zamanin oglu derlermis hani, aklima o geldi simdi. Allah vaktimizi khayrla gecirmek bereketle gecirmek nasip etsin o zaman. Hani cennettekiler bile Allah icin gecirmedikleri her minik an parcasina hayiflanacaklarmis. Hii. Dualar dualar.


Bir suru sey demisim, ben hep bir suru sey derim zaten-.- Bu evde tek basima gunlerimde bir ibretlik cikarimim da sabahtan aksama kadar konusmuyor olmak. Hayatimin bir dolu  ilki iste bu donem, bir gunde bu kadar az konusuyor olmak, bu kadar cok kendimle olmak, bu kadar sessizlik.

Bir ay sonra insallah insallah insallah annecigim bizi ziyarete geliyor mujdesiyle susayim:) Zira o gelince susmayacagimizi biliyorum^^


Dua ederim, dua beklerim o zaman,
Selametle
Betul

Ps: Dua beklerim derken, baya bildiginiz isleri asan olsun, kolaylassin dualari.Bir suru isimiz var yerlesirken zira.

Ps2: Dundu, ama yine de yazmak istiyorum tuzumun 20lerin basinda sabitlenen yasi kutlu olsun ^_^ Nice yillarda (tabi 20lerimizde sabitiz yillar icerisinde hala) beraber gulup eglenelim, mutlu edelim birbirimizi insallah!