Selam blogum,
Genotyping in dibine battigim bir Sali gununden merhaba. Iki kere yaptigim deney, ucuncuyu yapiyorum bugun, hadi bakalim insallah cikar. Buzlari cozulurken malzemelerimin, suraya biraz aklimin icini dokeyim de dursun dedim.
Arkadasliktan bahsetmeliyim, cunku arkadasliktan arkadaslarima bahsedersem ya kendimi ya onlari uzerim.
Allah rahmet etti de, yakinimda, yavrusu yavruma dost kendisi bana dost bir guzel insan nasip etti, cok sukur. O da olmasa ne yapardim bilmiyorum. Dualarimda hep.
Arkadassiz kalamayan, nefes alamayan bir ruh benimki, anlayamiyorum ben de bu ihtiyacimin gucunu bazen.
Gurbetin belki beni en zorlayan kismi buydu, basindan beri. Cok arkadasli cok arkadasa dayali bir sosyal hayattan cikip gelmek zor oldu. Hem Amerikada tek tuk buldugun kafa dengi insanlar da isini bitirip TR ye donerler, ya da baska yere tasinirlar, ya da cok uzakta otururlar falan filan. Okuldan iki tane yakin arkadasim var, biri Amerikan, biri Cinli, cok tatli insanlar, ama iste bir Turkce espri yapicaksin, bir referans vericeksin Turk kulturunden bir sey, canin istiyor. Hayata bakisimiz ne yaparsan yap, farkli.
Ben dedim ki bir suru, bir suru arkadasim dostum var ya Turkiyede. Ben hepsiyle olmasa da coguyla, hele de en yakin olanlarla iletisimde kalirim.
Naifmisim, kalamadim. Sosyal medya kullanmayinca bir de, tek tek hayatimdan gittiler. Zaten gurbet bir yana, hepimiz yetiskin hayatina atladik, is hayatinda yogun olan, evlenen cocugu olan, baska sosyal ortamlara gecenler falan derken, belki TR de de olsam boyle olacakti. Ama gurbette olunca herkes orada hayatina devam etmis de ben unutulmusum hissi insani acitiyor biraz. Uzun zamandir burada kalanlara bakiyorum, zamanla alisiyor insan ulkesindeki, kendi eski sosyal ortamindaki silinisine galiba. Ne demisler gozden irak gonulden irak.
Belki ben de alisirim.
Kalan cabalarimla tutunmaya, haberlesmeye calistigimda bana seni arayacaktim, sana anlatacaktim, yakin olsaydin gorusurduk, yakin olsaydin suna gelirdin bunu yapardik diyenler,
belki de insanin sevgisi muhabbeti daimdir, bir gun ben TR ye donuyorum dedigimde hep beraber 10 yil oncesine falan doneriz, kaldigimiz yerden devam ederiz, kim bilir...
Selametle
Betul
