12 yasinda "scientist" olmaya karar verdim, lisede universitemi hedef koydum, lise hayatim boyunca odamda kampusunun posteri asili kaldi. Lise boyunca calisma masamin cekmecesinde de ilim icin baska diyarlara gitmek` li notlar, hadisler, dualar vardi. Yurt disinda doktora yapmak, o hayalim universitede ikinci sinifta duam oldu. Allah nasil kapilar aciyor kuluna diye hayret etti yurtdisi doktorasi dualarimi bilenler, ve evlenip kisa bir sure sonra Amerika`ya geldim.
Beni taniyan herkese sorabilirdiniz, soylerdi. Betul mu, hangi Betul, Genetik okuyan Betul, cok konusur hani, bidi bidi, sineklerim der hucrelerim der, farelerim der, gozleri pirildar, o Betul.
Allah en sevdigimizle imtihan eder ya, cok kez uzuldum neden bu kadar parcamsin benim diye sevgili bolumum. Neden kendimi seninle bu kadar tanimlamisim, neden bu kadar uzerimdesin bu kadar agirligini tasiyorum. Bilemedim ve cozemedim. Hala ayni duayi ediyorum, Allahim bunun askini sevkini verdin, kolayligini da isterim, muvaffakiyet de isterim. Isterim. Amin.
Amerikada, doktora basvurularimi yolladigim siralarda ogrendim anne olacagimi, ve doktora mulakatlarina kimseye soylemesem de, hamileyken katildim. Kabul aldigimda esimle beraber, gidecegim okulu cocugumuzu yetistirebilme imkanlarimizi dusunerek tercih ettik.
Bebek bekledigimi ve doktoraya basvurdugumu/kabul aldigimi ayni anda duyan, eminim art niyetsiz insanlardan basladi sorular.
"Eee kim bakacak? Gurbettesin ailen yok, ne olacak? Herhalde ertelersin, sonra yaparsin degil mi?"
Bir anda tum dunyanin ve benim icimdeki Betullerin bir kisminin gozunde kimliklerim cit cit cit kenara ayrildi sanki. Artik anne olacagima gore yapilacak sey belli miydi?
Bir, sayiyla 1, abla demisti ki, tebrik ederim canim, Allah muvaffak etsin, bebek icin endiselenme, Allah yardim eder, esinle yardimlasirsiniz, belki ailen gelir, krese de verebilirsin.
O abla belki bilmez ki ben bu cumleye nasil tutundum, nasil duasini ettim bu cumlenin, nasil "anlasilmis" hissettim. Kres dedi, normal bir seymis, yapilmasi "okay" mis gibi, kres dedi. Hiii ne guzel!
Oglum daha bir aylikti, oryantasyon basladiginda, ve birkac hafta icinde derslerin baslayacagi dusuncesi beni hayatimda ilk kez kimliklerim arasinda bir savasta birakti. Allah kolaylastirdi, vize sorunu oldu bir seyler cikti ve alti ay kadar okula baslamam gecikti. Ve sonra basladim.
Simdi buraya sey yazmak istiyorum mesela. Soyle seyler yaptim iyi anne olmak icin, boyle fedakarlik yaptim, bakin sundan da geri kalmadim, bakin bunu da arada hallettim. Neden cunku icimde o sinsi kucuk sucluluk ve o hesap verme hissi var. Var tabi ki, gitmiyor ki, sadece var oldugunu gorebiliyorum hepsi bu. O kendimi, anneligimi bir suru onaylayan bakisla kanitlamaliyim hissi.
Diyeyim ki Allah cok buyuk, bize cok kapilar acti. Cok insan; basta esim ve kendi ailem dahil, gurbetteki ailelerim, benim kucuk "village"imin insanlari, bizden dualar aldilar cok cok.
Oglum dort yasinda ve dorduncu siniftayim. Deneylerin bugun nasil gecti anne diye karsilandim eve geldigimde. Anneler okula, babalar ise gider diye ogretti arkadaslarina. Benim okuluma gelip arkadaslarima "scientist" ler nasil "work" yapar diye mi anlatacaksin dedi icimde kelebekler ucururken. Cok sukur, hamdolsun. "Annecim laba gitme" de dedi ayni tatli ses bazen, " Annecim senin okulun bitince ben kac yasinda olucam" da dedi.
Bunlari duyunca "you have it all", hepsini bir arada halletmissin Betul, her sey cok yolunda gitmis Betul diye dusunuyorum ben bile, sonra ben bana hatirlatiyorum. Sukurle, hamd ile, ama herkesin imtihani kendine farkindaligi ile.
"Betul kendi cocuguna bakmiyor ki nereden bilsin"
"Babasiyla duran cocuk belli, annesini gormuyor ki"
"Cocuk seni hic gormuyor ya, bak nasil ....."
"Kreste ogrenmistir, krese gidiyor ya hani, kucuk yasta kres, kres de kres"
"Kucucuk yasta birakip gidince ...."
"Su kadar daha idare etseydiniz, sunu da yapsaydiniz... "
Cumlelerin sahipleri hic kotu degiller, kotu insanlar degiller, ama cumleler kotu, gitse ve bitse o cumleler keske. O cumleler icimize karisiyor bizim, o cumleleri agliyoruz biz. Anneligimle daha barisik, daha mutlu iken elhamdulillah, hala kucuk kucuk de olsa icimi acitiyorlar.
Herkesin dusuncesi, inanci ve yasantisi kendine, amenna. Kimseye laf etmek kimseyi kimseden iyi gormek degil benim anlatmak istedigim. Benim anlatmak istedigim su, ben ayni kulturu icimde tasirken, ayni suclamayi kendi kendime yapip kendi mahkememde kendimi suclu bulup aglarken, yaptigim seyi hala ve yine de yapiyorsam, sen bana bunlari soyleyip beni "duzeltmeyeceksin" ki.
Ben aglayacagim, biraz daha aglayacagim, biraz daha kirgin, biraz daha uzgun, biraz daha uzak olacagim. Ayni dusuncelere sahip birisi sonra bana sizin gibi kizlarimizla gurur duyuyoruz derse inanmayacagim, yeni neslimiz, kizlarimiz sizin gibi "basarili" olsun, sunlari yapsin bunlari yapsin derse hayrete dusecegim, hepsi bu.
Anneligimden belki hic "emin" olmayacagim, olmayayim ve endisesini derdini korkusunu tasiyayim da zaten, ama anneligim ve ogrenciligimle nihayet mutlu olacagim Allahin izniyle. Bunun niyetinde ve bunun duasindayim.
O benden ayrilmamis tatli kimligime baglayacagim onu, anneligin de ogrencisi olacagim.
Selametle
Betul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder