Evet, ilk kısa yazma denemem değil.
Son da olmayacak biliyorum. Hani bir alim diğerine mektup yazacakmış, demiş ki kusura bakma vaktim yoktu o yüzden uzun yazdım. Böyle özlü hikayeler içimi acıtmakla beraber hakkında daha uzun yazarsam başlığımla çelişeceğim:)
Bu yazı hayattayım yazısı olsun, blogger günlerimi özledim ve kendimi hala buralardan silinmemiş hissetmek istiyorum. Silinmedim di mi di mi? İstatistikler diyor ki ben vefasızken bile okuyanlar varmış, mutluluk!
İngiltere den önce de yaşıyordum şükür, sonra da hayat devam ediyor:) Hem de değişerek.
Yoğundu, çoook yoğun ve yorucuydu. Ama projem online milyonlarca Skype toplantısı, uykusuz geceler ve neden hala bunu yapıyorum bunalımlarıyla sona erdi elhamdülillah:) İnşallah hayırlı sonuçlar da gelir bu projeden:) (Sonuçlara takılmama, yaptığın an ile meşgul olma eğitimim de en az kısa yazma eğitimim kadar başarılı sanırım)
Onun dışında dönem biterken her haftaya o haftayı felç edecek bir sınav bir quiz ve bir rapor kampanyamız devam ediyor.
Bu dönem hayallerimdeki gibi geçmedi, olsun nasip. Herşeyin hayırlısı olsun.( u da üzülünce değil, en başta söyleyebilmek ne güzel olurdu. Asıl olan dua o değil mi sanki, ah bu ben:))
Neydi? Hayat tek raund değil:) Hayat tek yönlü de değil, başarının tek yolu da yok. 3. sınıf olmak büyümek demek mi diye düşünüyorum. Yoksa cidden okul zorlayınca genetikçiler olarak felsefeye yakınlık mı duyuyoruz:)
Eskiden beri yaparım, gözümü kapatıp bir süre sonraya giderim, 1 ay, 1 yıl, 10 yıl... Duruma göre:) Ve o an yaşadığım sevince ya da beklediğim habere, sıkıntıma ya da mesela, bir bakış atmaya çalışırım. Çok kez sinirlenmiş ya da üzülmüşken yıllar sonra hatırlayıp güleceğime inanmaya çalışırım:) Şimdi de öyle yapıyorum, değil üzüldüğüm şeyler, mutlu eden olaylar bile sebebini hatırlayamadığım minik yaşanmışlıklar olacak gibi geliyor.
O zaman Gambatte Beth:)
Not: Paylaşmadan edemeyeceğim, bu yıl Erasmus hibeleri arttırmış İngiltere stajında! (kem küm, ne diyordum, küçük olaylara takılmayacağım)
Yıllar sonra tarih sınavına çalışmanın dayanılmaz heyecanıyla,
Betül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder