Yine Büyüdüm!

Yine büyüdüm. ^^

Her yıl her yıl olup, sıkıcı olmaktan çok uzak olan şey doğum günü:)

Bugün Japonca dersinde "taisetsuna mono wa nandesuka" dedi Sensei(Hoca). Yani, en önem verdiğiniz şey nedir gibisinden. Ailem dedim, "mono" olmuyormuş o, insan için kullanılmıyormuş. Bilinçaltım aç ise demek ki, yemek dedim sonra saniyeler içinde:)

Halbuki diğer kızlar bilgisayardır tiyatrodur kibar kibar takılmışlardı. Yemek erkeklerden gelmişti hep, neyse:)

Ama şimdi buldum asıl en önemli şeylerimden birini, doğum günüm!
Neden bilmiyorum, çocukluğuma insek ne çıkacak emin değilim, ama çok seviyorum doğduğum için mutlu olan insanları:)

Bu sene de yine mutluluktu benim için, hem de Mayalar'a rağmen:) Tuzluğum, bebekliğimden beri etrafımda olması nimeti için şükretmem gereken biricik doktorum, doğum günü sabahımı hediyesiyle taçlandırdı:)  Skydrive sağolsun, ne diyelim^^

Winter Sonata varmış CRR de, ilk kez büyük çapta bir klasik müzik konserine gitmiş oldum sevgili ev arkadaşlarımla:) Sonrasında evde en sevdiğim çikolatalı pasta ile gelmiş olan, kardeşlerin bitanesini bulmak da ayrı sürpriz:) Ustaca planlanmış sürprizleri sevmemek elde değil:) Burdan organizasyonda emeği olan herkese, bilhassa oda arkadaşıma minnetler^^

Yılı hicri takvimden başladık planlamaya, doğum günümde hedeflerime yaklaşmamış olmanın acısı ve yaşlanma belirtisi endişeleri kafama dolunca hemen yeni bir karar aldım.
Yeni yılım değil, yeni yaşım olsun!
Yeni yaşımın 5.günündeyim, hmm hiç fena değil:)

Bu ara evrime takıldım, evrim nesin sen tam olarak?! Kitaplarımın her cümlesindesin, sınavlarımda bonus sorusun, o kadarı tamam, ama seni tanıyabildim mi tam olarak, bu bir numaralı fanın olan bölümde acaba? Tanıyamadıysam nasıl fikir yürütürüm hakkında?

Tamam, hedef bir.
Sadece biyokimya kitabının sorularını çözmekle mezun olunmuyor, Beth.
Bölüm bitmeden çok şey var aşman gereken.

Notlarımı bir buçuğuncu plana bile atabilsem, koşucam, biliyorum. Bir şeyler değişmeli, ama nasıl?

Tekrar doğum günüme döneyim, sorgu odasını sevmedim.

Fotoğraflara bakıyoruz kardeşimle, bir fotoğraf bulduk, ben değil. Değişmiş, büyümüş. Dedi ki tam bu anda yeni yaşına girmiş olmalısın. Şirin ve aynı anda korkutucu tespitler bunlar.

Çocuk değil miyim artık? Hiç mi? T.T

Hatalarıma kendi toleransım bile azalıyor her yıl aynı günden itibaren, biraz biraz. Başkalarından ne bekleyebilirim?

- Doğum günümü unutmamalarını tabi ki:) -
Evet, sen kal böyle olur mu Beth, büyümedin san kendini, her yıl bir gün içinde çocuk ol, ilgi bekle, akşamına düşünceler sarsın ne yaptım ki bu yaşa kadar diye.

Başkaları doğum gününü unutsa bile, sen bir şeyi unutma olur mu,

Yine büyüdün.


Rapor yazmak yerine saçmalamayı tercih eden ruh haliyle,
Beth