Düşünselim - 3

Yine geldim ben.

Yine unutmak istemeyeceğimi umduklarım elimde, düşünselime bırakıyorum.:)

Bir tane daha Betül varmış. Kokorononakade. Bulup çıkarmak bugüne kısmetmiş demek. Çok da farklı değil, umduğumdan. Güzel ummuşum, iyi ki ummuşum, elhamdülillah :)

Şükür imtihanı diye de bir şey varmış.

Birisi dua etti geçen gün yanımda, şükür imtihanı üzerine. Ondan beridir aklımda.
Mü'minin durumu ne güzeldi hani, musibet gelirse sabreder sevap kazanırdı, nimet gelirse şükrederek.
Şükredelim o zaman, hem bir de dün 1, bugün 2 Zilhicce imiş.Yaşasın bir hafta sonra bayrama tekrar eve gidebilecek olmak, nasipse tabi.^^

Dua çok güzel bir şeymiş bir de.
Gözle görülemeyen canlılar var ya hani, gözle görülebilen dualar var bir de. İnanması güç, insana bir kırılganlık, bir tedirginlik hissettiriyor. Yine de güzel.
Amin o zaman, bir sürü yeni duaya daha.


Çorba düşüncelerim demiştim bir keresinde. Bu yazı da ispat olsun. Benden başkası anlar mı, ben yarın okusam anlar mıyım acaba.

Toefl kaydı, lab raporu, makaleler makaleler, sunum, lab projesi, lab toplantısı,okulların listesi, ders okumaları, doktora başvurularının deadline ları, burs olayları, skor göndermek, statement of purpose...

Akademik çorba budur şu anda.

Hadi bakalım afiyet olsun Beth!
Bugünden itibaren turbo mod başlasın! Aralık güzelce gelsin, khayırla gelsin, başvurular mutlu mutlu tamamlansın inşallah! Tevekkül edilsin sonra da, khayır haberler gelsin ardından inşallah:)
Amin.


Not: Bunu buraya yazmamış olduğunu yeni farkeden blogger kendine geldi!
Makalem varmış benim artık! İlk makalem oldu kendileri, öyle bir şefkat doluyum. Öyle bir özel benim için. Öyle güzel bir zamanda geldi hamdolsun.

Birgenbirben bir de makalem:)
Elhamdülillah.
Benim diye sahiplendiğim şeyler benim değil aslında. Bearing this in mind, yine de makalem demek çok sevindirici. Aslında ben makalenin bile olabilirim, zira miniciğim orada, yani ben yazmadım sonuçta:/

Satranç oynarken uzun soluklu bir hamle tasarlardım kafamda, ben böyle yapıcam karşımdaki şöyle sanıp şuraya oynayacak ve hah işte oradan şunu götüreceğim gibisinden. Sonra takip eden 3 hamle boyunca mutlulukla korku arası bir şey hissederdim. Evet, olmasını umduğum gibi gidiyor ama ama sonuna kadar emin olamıyorum, sonuna kadar bir korkuyorum, bir tedirginim. Elimde değil çünkü, kontrol bende değil. Müdahil değilim karşımdaki hamlelere. Sadece elimden geleni yapıp sonra umabilirim, beklerim ancak. Beklemeyi öğrenebilirim.

Makalenin elinden de ne gelir, şımarmamak lazım. Çok anlam yüklememek lazım. Ben yaptım, oldu dememek lazım.
Bunları hatırlatan tatlı insanlar olması lazım.
Bir yandan da bilim temalı partiler düzenleyen ev arkadaşları lazım. Hem hayırhah olup hem de nazlatabilen arkadaşlar lazım. Terminalde uğurlarken gözlerinin içi dua dua gülebilen arkadaşlar lazım. Lazım demeyeyim de, olsa daha iyi olabilir hani:)

Dün gece oturup bütün bir ev halkının bu organel olmuş mu Betül, 46 yerine 23 kromozom yapsak olmaz mı Betül, google amcaya sorsak mitokondri neye benziyordu unuttuk Betül demesini dinlemek keyfi:)
Sen de gir düşünselinin içine olur mu?^^

Buna da şükret hatırladıkça.
Bu yazı da neye benzedi böyle, rapor yazmaya devam etmeliydim:(

Duygusal zekasını sorgulamakta olan blogger,
Selametle

Betül